Takatım yok düşmeye, düşüpte elimden tutan yokmu demeye.
Sanatım yok sevmeye, sevgimi hayatıma resmetmeye.
Kuvvetim yok yürümeye ,gözüm kesmiyor zirveye.
Yokuşlar binmiş yokuşlar üstüne, nefesim durur bedenim başlar titremeye .
Bir adım gitmek öteye ,bin adımmış gibi gelir bu yorgun yüreğe.
Ey yorgun insan, yüreğinin sesini dinle. İstirahat belki yarın, belki yarındanda yakın cennette.
İnşaallah temennimiz bu demde...
1 yorum:
mest oldumm yazılarınız karşısında:)
takipteyim bundan böyle...
bende sizi beklerim nacizane sayfama...
gönül dolusu muhabbetle...
Yorum Gönder